Er was eens een ziel die van zichzelf wist dat zij het Licht was. Het was een nieuwe ziel en daarom zeer belust op ervaring. “Ik ben het Licht”, zei zij, “Ik ben het Licht”. Maar alle kennis hiervan en alle uitlatingen hierover konden de ervaring niet vervangen. En in het rijk waaruit deze ziel ontsprong, was niets ander dan Licht. Elke ziel was groots, elke ziel was schitterend, en elke ziel scheen met de helderheid van Mijn ontzagwekkende Licht. Op die manier was de betreffende kleine ziel als een kaars in de zon. Te midden van het edelste Licht – waarvan zij deel uitmaakte – kon zij zichzelf niet zien of ervaren als Wie en Wat zij werkelijk was.
Nu was het zo dat deze ziel ernaar verlangde en verlangde zichzelf te kennen. En haar verlangen was zo groot dat Ik op een dag zei: “Weet je, kleintje, wat je moet doen om dit verlangen van jou te bevredigen?” “Oh, wat God? Ik heb er alles voor over!”reageerde de kleine ziel. “Je moet jezelf van de rest van ons afscheiden,” antwoordde Ik, “en dan moet je over jezelf de duisternis afroepen.”
“Wat is duisternis, oh, heilige?” vroeg de kleine ziel. “Dat is wat jij niet bent,” antwoordde Ik en de ziel begreep het.
En dit was wat de kleine ziel deed, zich van het Al verwijderen, sterker nog, zij ging zelfs naar een ander rijk. En in dit rijk had de ziel het vermogen de ervaring van allerlei soorten van duisternis te ondergaan. En dat is wat zij deed.
Maar te midden van alle duisternis riep zij uit: “Vader, Vader, waarom hebt U mij verlaten?” Net zoals jij gedaan hebt in je meest donkere tijden. Maar Ik heb je nooit verlaten, Ik sta je altijd bij om je eraan te herinneren Wie je werkelijk bent; klaar, altijd klaar, om je terug te roepen.
Wees daarom als een Licht voor de duisternis en vervloek deze niet. En vergeet niet Wie je bent op het moment dat je wordt ingesloten door dat wat je niet bent. Maar prijs de schepping, zelfs al wens je die te veranderen. En weet dat wat je doet tijdens het moment van je grootste beproeving je grootste triomf kan zijn. Want de ervaring die je schept, is een uitdrukking van Wie je bent en Wie je verlangt te zijn.
Ik heb je dit verhaal verteld, opdat je beter zou begrijpen waarom de wereld is zoals ze is… en hoe zij in een oogwenk kan veranderen zodra allen zich de goddelijke waarheid van hun hoogste werkelijkheid herinneren. Je bent niet tot het leven gekomen om ook maar iets te leren; je hoeft alleen maar aan te tonen wat je al weet. Door dit te bewijzen werk je dit uit en schep je jezelf opnieuw, door je ervaring. Aldus rechtvaardig je het leven en geef je het een doel. Aldus maak je het heilig.
GOD
Bron: Een ongewoon gesprek met God – blz. 41-42 van Neale Donald Walsch
Gesprekken met God Stichting 