Wij westerse mensen bezitten zo’n beetje allemaal onze eigen stofzuiger en wasmachine. Ieder huishouden heeft van beide apparaten wel één exemplaar staan. Maar gebruik je jouw stofzuiger of wasmachine ook heel de tijd?
Het antwoord op deze vraag is waarschijnlijk nee. De meeste mensen gebruiken hun stofzuiger niet veel meer dan één uur per week. Dus waarom zou het geen idee zijn dat huishoudens zo’n ding samen delen? vier of tien gezinnen kunnen met elkaar één stofzuiger delen. Je hebt het apparaat immers maar één dagdeel per week nodig. Hetzelfde zou gedaan kunnen worden met de wasmachine, door deze in een centraal hok te plaatsen dat voor iedereen vrij toegankelijk is.
Op deze wijze zouden armere gebieden van de wereld eerder toegang kunnen verkrijgen tot een wasmachine, een stofzuiger of tot een auto.
Gezinnen die dicht bij elkaar wonen en die allemaal een eigen stofzuiger hebben, zouden ervoor kunnen kiezen te besluiten om te wachten met het vervangen van hun oude stofzuiger en ondertussen elkaars stofzuiger kunnen gebruiken tot er uiteindelijk één is overgebleven.
De stofzuigers die geproduceerd zijn om aan de oude vraag te voldoen… kunnen dan gebruikt worden om twaalf andere gezinnen van een stofzuiger voorzien, een deel-stofzuiger om samen met elkaar te delen uiteraard.
Stel dat je veertien gezinnen in een flatgebouw hebt en dat elk gezin ermee akkoord gaat dat het de stofzuiger één dagdeel per week, s’ochtends of s’middags gebruikt. Dan kom je met één stofzuiger al een heel end toch.
Het ding zou niet de hele tijd in de gangkast staan en het zou de betreffende gezinnen nog maar een fractie van de normale aanschafprijs kosten.
Veel mensen bezitten enorme bedragen aan zaken die ze maar een fractie van de tijd gebruiken of nodig hebben. Zien jullie in… dit is een economie van samenwerking. In mijn ogen kan er veel meer worden bereikt als we onze ideën over economie van bezit naar gebruik verschuiven. De spullen die we overhouden, kunnen we vervolgens doneren aan hen die het niet nodig hebben.