Gebaseerd op fragment ‘Nieuw gesprek met God’ (Gesprekken met God 2-9), hfst. 11, herschreven door Marian van Leeuwen:
U heeft beloofd dat U in Boek 2 in zou gaan op grotere geopolitieke thema’s met betrekking tot de planeet (in tegenstelling tot de meer persoonlijke thema’s in Boek 1), maar ik had niet verwacht dat U zich in dit debat (het vormen van één wereldregering, zie eind hoofdstuk 10) zou mengen.
Het wordt tijd, dat de wereld zichzelf niet langer voor de gek houdt en beseft dat enige grote probleem van de mensheid het gebrek aan liefde is.
Liefde brengt verdraagzaamheid voort, verdraagzaamheid vrede. Intolerantie veroorzaakt oorlog en staat onverschillig tegenover ondraaglijke omstandigheden.
Liefde kan niet onverschillig zijn. Zij weet niet hoe.
De snelste manier om tot liefde en zorg voor de hele mensheid te komen is de mensheid als je familie te beschouwen.
De snelste manier om de hele mensheid als je familie te beschouwen, is ermee te stoppen je van elkaar te af te scheiden. Alle nationale staten in jullie wereld moeten zich verenigen.
We hebben de Verenigde Naties.
Die krachteloos en onmachtig is.. Als dit orgaan wil werken, moet het volledig worden omgevormd. Niet onmogelijk, maar wel lastig en omslachtig.
Goed, wat is Uw voorstel?
Ik heb geen “voorstel”. Ik reik jullie alleen wat observaties aan. In deze dialoog vertel jij Mij wat jullie nieuwe keuzes zijn. Ik bied wat Ik waarneem met betrekking tot wegen om dat te realiseren. Wat kiezen jullie nu met betrekking tot de huidige relatie tussen volkeren en naties op jullie planeet.
Ik zal Uw woorden gebruiken. Als ik het voor het zeggen had, zou ik kiezen voor “de snelste manier om tot liefde en betrokkenheid met de hele mensheid te komen”
Gegeven die keuze, zou de observatie die Ik bied zijn, dat datgene wat zou werken, de vorming van een nieuwe politieke wereldgemeenschap zou zijn, waarbij iedere nationale staat een gelijkwaardige stem in wereldaangelegenheden heeft en een gelijkwaardig aandeel in de hulpbronnen van de wereld.
Dat zal nooit werken. “Zij die bezitten”zullen hun autonomie, rijkdom en hulpbronnen nooit overdragen aan “zij die niet bezitten”. En waarom zouden ze ook?
Om dat het in hun eigen belang is.
Dat zullen ze niet inzien en ik geloof dat ik dat zelf ook niet zie.
Als je jaarlijks miljarden dollars aan je nationale economie kon toevoegen – geld waarmee je hongerigen kunt voeden, behoeftigen kleden, armen een onderdak kunt geven, de ouderen veiligheid bieden, voorzien in een betere gezondheidszorg en een waardige levensstandaard voor iedereen garanderen, is dat dan niet in het belang van je eigen natie?
Gesprekken met God Stichting 